Үйлчлэгч бүсгүйн алчуур миний сөөхийд тулж ирээд зогсов. Хонгор шар үстэй том алаг нүдтэй гоолигхон хүүхэн дэгжин гэж жигтэйхэн. Над руу бас сөөхий рүү минь ээлжлэн харах түүний нүднээс би бодлыг нь таагаад дуугүй л инээмсэглэн мэндэллээ. Доогтой инээмсэглэлийн минь учрыг тэр тайлан уншсан эсэхийг бүү мэд.
Бодол минь он жилийн тэртээ рүү нисэн одов. Хоёрдугаар ангид байхад юмсан. Нэг өдөр цасаар жигтэйхэн шуурлаа. Аавын буудаг чихтэй үстэй саарал цагдаа малгай, нэг муу бор эсгий гутлын хамт эмээ намайг өмсөж яв гэв ээ. Ганган шаавай хэзээ ч байгаагүй ч охин л хүүхэд хойно би ийм юм өмсөхгүй, ичиж байна гэж уурлалаа. Хэрүүл маргааны эцэст эмээ дийлж би нулимстай нүдээ дөнгөж харагдахаар томдсон малгайг дарж, ороолтоор амаа битүү боож, бор эсгий гутлаа чирээд тоодгор пальтогоо өмсөж нэг буудлын цаана байх сургууль руу эгчийгээ дагаад очив. Замд над шиг боодолтой маамуу ганц нэг таарсан болохоор бас ч гэж сэтгэлд гэгээтэй.
.. Сургуулийн хаалгаар явж ороод л ангийнхаа Дулмаатай таарав. Тэр нэгдүгээр, би гуравдугаар салааны дарга ухаантай. Долгор багшийн ганц охин Дулмаа цоо шинэ “Зара” гутал, ягаан илгэн үстэй хүрэм өмсчээ. Хичнээн ч гоё юм. Тэр яг л өнөөдрийн үйлчлэгч бүсгүйнх шиг дээрээс доош гүйлгэж харснаа азаар юм хэлсэнгүй. Ангийн дөчин хүүхэд байтугай сургууль даяар хайгаад ч над шиг аавынхаа томдсон малгай, эсгий гутлаар “гоёсон” охин байгаагүй юм. Нэхэн санахад хүүхдүүд бүгд нүдээ том болгон харсан ч хэн нь ч намайг шоолоогүй билээ. Харин би гэртээ эргэж ирээд жинхэнэ “дайн” дэгдээсэн юм даа.
...Цаг хугацааг буцааж болдог ч болоосой. Цасан шуурга нүүр нүдгүй шуураасай. Аавын томдсон малгай, нөгөөх муу бор эсгий гутлаа баясгалантайгаар чирээд эмээдээ нэг үнсүүлээд гарахсан. Амьдралдаа өмссөн хамгийн сайхан гоёл болох цагдаа саарал малгай, эсгий гуталдаа дулаахан "бүүвэйлэгдэн" хажуугаар өнгөрсөн хүн болгон руу инээмсэглэж, хотын гудамжаар алхахсан гэж хичнээн их хүсэж байна гээч.
Ай аз жаргал гэж юу сан билээ дээ.
Сэтгэгдэл (1)