Жиллиан гэж 7 настай, сургуульдаа хором ч тогтон сууж чаддаггүй охин байж. Байнга босож сууна, анхаарал нь тогтож өгөхгүй, бодолдоо хөтлөгдөн агаарт хөвнө, хүсэвч хичээлдээ анхаарч ядна. Багш нар нь түүнд санаа зовж, шийтгэж нэг үзнэ, загнаж нэг үзнэ, анхаарал нь хааяа арай гэж төвлөрөхөөр нь шагнана, гэвч юу ч тусыг үл олно. Жиллиан өөрөө яаж ч хичээгээд тогтож суун, анхаарлаа төвлөрүүлж чаддаггүй байв.
Гэртээ харихад ээж нь бас шийтгэнэ. Тийм болохоор Жиллиан сургуульдаа муу сурч шийтгүүлэхийн хажуугаар гэртээ ч мөн үүнээсээ болж зовно.
Нэг өдөр Жиллианы ээжийг сургуулиас нь дуудав. Жиллианы ээжийг очиход урдаас нь нэг л таагүй, хүнд мэдээ дуулгах гэж байгаа аятай, гунигтай царайтай багш эмэгтэй угтан авч, ярилцлагын өрөөнд дагуулж оров. Тэнд байсан багш нар эмгэг өвчний тухай ярьж эхэллээ. Магадгүй гипер идэвхитэй ч байж болно, тиймээс эм уух шаардлагатай байж болзошгүй гэцгээв.
Ийн ярилцаж байтал бяцхан охиныг хамгийн сайн мэддэг хөгшин багш орж ирэв. Тэрээр тэнд байсан бүх хүмүүсийг өөрийг нь даган явж, зэргэлдээ өрөөнд байгаа охиныг сэм ажиглахыг хүслээ. Охиныг өрөөнд ганцааранг нь үлдээхдээ удахгүй эргэж ирнэ гэж хэлээд, хөгжим тавьж өгөөд гарчээ.
Охин хөгжмийн аянд хөтлөгдөн, өөрийн эрхгүй бүжиглэж эхэллээ. Хөгшин багшийг дагаж очсон хүмүүс учрыг сайн ололгүй гайхаж, зөнөчихөөд юу хийгээд байгаа юм бол гэсэн харцаар түүнийг өрөвдөх мэт харав. Багш харин охины ээжид инээмсэглэн ийн хэлжээ.
"Харав уу? Жиллиан өвчтэй хүүхэд биш. Жиллиан бол бүжигчин байхгүй юу!"
Ээж нь Жиллианыг бүжгийн сургуульд оруулж, бас найз нөхдөдөө хэлээд, охиноо гэнэ гэнэ бүжиглэж өгөхийг хүсэж байхыг захиарай гэж зөвлөжээ. Охин бүжгийн эхний хичээлдээ орчихоод гэртээ ирээд ээждээ хэлэв:
"Тэнд бүгдээрээ яг над шиг юм, хэн ч суугаад байж чаддаггүй!"
1981 онд Жиллиан Линн бүжигчний мэргэжлийн замналаа өндөрлөж, өөрийн бүжгийн академийг нээхэд, түүний авъяасыг олон улсын хэмжээнд хүлээн зөвшөөрч, тэрээр алдарт "Муужгайнууд" мюзиклыг дэглэсэн юм.
"Хачин" хүүхдүүдийг үл чадах, дутуугаар нь шоовдорлох биш байгаагаар нь хайрлаж байгаарай!
Сэтгэгдэл (0)
Сэтгэгдэл бичигдээгүй байна